دکتر روانشناس زن خوب در تهران در کدام موقعیت های مکانی قرار دارند ؟ مسائل مربوط به حوزه روانشناسی گسترده می باشد و شاید پیدا کردن دکتر روانشناسی که در تمامی زمینه ها مهارت داشته باشد ، کار سختی به نطر برسد. به همین دلیل بهتر است شما برای رسیدن به نتیجه مورد نظر خود سوابق و روزمه کاری روانشناسان را نیز بررسی کنید. در ادامه همراه ما باشید تا با لیستی از دکتران روانشناس زن خوب در تهران آشنا شویم. دکتر روانشناس خوب چه ویژگی هایی دارد ؟ حوزه روانشناسی بسیار گسترده می باشد و بدیهی است که یک فرد با دکترای روانشناسی نمی تواند در تمامی حوزه ها و زمینه ها مهارت لازم و کافی را داشته باشد. بنابراین اگر مایل هستید به بهترین دکتر روانشناس مراجعه کنید ، باید حوزه های تخصصی او را مورد توجه و بررسی قرار دهید. سعی کنید دکتر روانشناسی را انتخاب کنید که در چندین حوزه تخصص دارد.اصولی برای یک روانشناس خوب هدف این مقاله این است که تفاوت بین یک روانشناس خوب و یک روانشناس بد را پیدا کنید. روان درمانی گاهی اوقات می تواند بی اثر باشد. اقدامات بدی که روانشناسان باید از آنها اجتناب کنند، دلایلی هستند که باعث می شوند بیماران از کمک های درمانی بهره مند نشوند. اما یک روانشناس حرفه ای خوب چه اصولی را باید رعایت کند؟ در ادامه نکاتی به نقل از دکتر رامین علوی نژاد ارائه می شود. 1. هرگز یک بیمار را قضاوت نمی کند در طول روان درمانی، یک روانشناس ممکن است با بیمارانی روبرو شود که از بسیاری جهات متفاوت باشند. همچنین، درک برخی از تجربیات آشکار شده توسط بیماران ممکن است برای بسیاری دشوار باشد. با این حال، یک دکتر روانشناس خوب باید از این وضعیت ها آگاه باشد و در عین اینکه بیمار را قضاوت نمی کند تفسیرهای خود را به او ارائه دهد. روانشناسان متخصصان آموزش دیده ای هستند که می توانند ابزارهای لازم را برای بهبود سلامت روان بیماران در اختیارشان قرار دهند. بنابراین یک روانشناس خوب در تهران نه بیماران خود را قضاوت و نه انتقاد می کند. 2. سهولت دسترسی مراجعین روانشناسی معمولاً افرادی هستند که به دلایل مختلف به کمک تخصی نیاز دارند، اما معمولاً در شرایط پریشانی روانی و عاطفی قرار دارند. یک روانشناس خوب در تهران می تواند در دسترس باشد و باعث شود مراجعین در احساس راحتی داشته باشند. این می تواند به بیماران کمک کند تا صحبت کنند و برای غلبه بر ترس خود آماده شوند. 3. گوش دادن فعال درمانگر باید کاملاً مراقب بیمار خود باشد، بنابراین نه تنها باید آنچه را که می گویید بشنود، بلکه باید کاملاً گوش دهد. این بدان معنی است که با شما باید فعالانه گوش دهد، یعنی به آنچه بیمار در حواس پنج گانه می گوید توجه کند. مهمتر از آن، رواندرمانگر نباید مدام صحبت بیمار خود را در طول جلسه قطع کند، زیرا ارتباط درمانگر با بیمار مثبت نمی شود. از این نظر، بسیار مهم است که روانشناسان در جلسات ارتباط معنی داری برقرار کند. 4. خودآگاهی بهبود روابط همیشه آسان شکل نمی گیرد زیرا روانشناسان نیز افرادی با احساسات و افکار شخصی خود هستند. اما روانشناسان خوب خودآگاه هستند، می دانند در جلسات چگونه متمرکز باشند و هنگام کمک به بیماران از تعصب دوری کنند. علاوه بر این، روانشناسان خوب با بیماران و نیز خودشان صادق هستند و این کار به مسیر بهبودی کمک می کند. 5. آموزش مستمر دریافت می کند یک روانشناس خوب دائماً در حال آموزش است زیرا باید بتواند بیماران خود را به بهترین شکل ممکن درک کرده و از آنها مراقبت کند. جامعه ما دائماً در حال تغییر است و پیشرفت‌های فناوری در حال تغییر نحوه تعامل ما با محیط است. به منظور درک واقعیت های فعلی، درمانگران باید دانش خود را به طور مداوم به روز کنند. آموزش های پایه برای بهبود و رشد مستمر در سطح تخصصی لازم است.روانشناسی بالینی: تاکید این حوزه بر ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات روانی است. روانشناسی شناختی: این حوزه روانشناسی فرایندهای تفکر انسان مانند توجه، حافظه، ادراک، تصمیم گیری، حل مساله و یادگیری زبان را مورد بررسی قرار می دهد. روانشناسی رشد: تاکید حوزه روانشناسی رشد بر رشد و توسعه انسان در طول دوره حیات در زمینه قابلیت های شناختی، اخلاقی، اجتماعی، هویت و سایر زمینه های زندگی است. روانشناسی جرم شناسی: این حوزه از یافته های علمی روانشناسی بجهت سیستم قضایی و جرم شناسی استفاده می کند. روانشناسی صنعتی و سازمانی: در این حوزه از تحقیقات روانشناسی بجها افزایش کارایی نیروی کار و استخدام نیرو استفاده می شود. روانشناسی شخصیت: این حوزه روانشناسی تاکید بر فهم نحوه رشد شخصیت دارد و اینکه چگونه نحوه تفکر، احساس، رفتار و ویژگیهای فرد شخصیت او را شکل می دهند. روانشناسی اجتماعی: این حوزه روانشناسی تاکید بر روی مطالعه بر روی رفتار جمعی، تاثیر اجتماع بر روی رفتار، نگرش، پیش داوری ها، خشونت و… فرد دارد. اهداف روانشناسی چیست هدفهای روانشناسی را می توان در چهار مورد زیر خلاصه کرد توصیف یک رفتار و یا نگرش اولین هدف روانشناسی است. این کار روانشناسان را قادر می سازد تا قوانین رفتار انسانی را کشف و درک کنند. برای مثال ایوان پاولوف با آزمایش بر روی واکنش سگها در برابر محرکهای تقویت کننده قوانین یادگیری در انسان را کشف کرد. توضیح رفتار انسان دومین هدف روانشناسی است. وقتی محققین قوانین عمومی یک رفتار را توصیف کردند قدم بعدی توضیح چگونگی و چرایی این رخداد است. روانشناسان فرضیه هایی را برای توضیح یک رفتار ارائه می دهند. پیش بینی رفتار در آینده هدف بعدی روانشناسی است. اگر پیش بینی درست در نیاید نیاز است تا توضیح آنرا تغییر داد. تغییر رفتار و فرایندهای روانی دیگران. پس از توصیف، توضیح و پیش بینی یک رفتار در نهایت هدف روانشناسی کنترل و تغییر یک رفتار است. بطور مثال روانشناس تلاش می کند تا با بکار گیری قانون شرطی سازی کلاسیک و حساسیت زدایی منظم اختلال اضطراب مراجع را درمان کند.

نشان دادن دلسوزی و هم دردی شما بعنوان مراجع و کسی که تقاضای کمک دارید کاملاً متوجه شیوه برخورد درمانگر خود خواهید شد. شما به این نکته مهم پی خواهید برد که روان شناس شما عمیقا اظهار همدلی و هم دردی با شما دارد یا خیر. همدلی و هم دردی چیزی ورای کلمات و جملات است و در این مورد شما باید با دل و جان خود هم دردی را حس کنید. یک روانشناس خوب علاوه بر دارا بودن دانش کافی در زمينه روان شناسی و قابلیت بکارگیری آن معلومات تخصصی در روند درمان، می بایست دیدی خالی از قضاوت، پیشداوری و مملو از درک و همدلی داشته باشد. این درک و همدلی باید به گونه ای باشد که مراجع به آسانی حرف ها و مشکلات خود را بیان کند و از مقاومت براي ابراز مشکلات خود بپرهیزد. در واقع یک متخصص روان شناسی می بایست روابطی عمیق ولی سالم با اشخاص برقرار کند؛ تا آن ها بستری مناسب براي بیان مشکلات شان فراهم ببینند و به وی اعتماد کنند.

اولین سوالی که به ذهن همه افرادی که می خواهند به روانشناس مراجعه کنند خطور می کند آن است که برای چه زمینه هایی می توانند با دکتر روانشناس مشاوره کنند؟ سوال معمول دسگر آن است که تفاوت دکتر روانشناس و روانپزشک چیست؟ آیا دکتر روانشناس با کسی که فوق لیسانس روانشناسی است تفاوتی دارد؟ آیا همه کارهایی را که یک دکتر روانشناس انجام می دهد را یک فوق لیسانس روانشناسی نیز می تواند انجام بدهد؟ سوال بعدی آن است که با توجه به نوع مشکل خود نزد چه روانشناسی بروم؟ همانگونه که دربالا توضیح دادیم حوزه های روانشناسی متفاوت است و هر دکتر روانشناس در یکی از این حوزه ها تخصص پیدا می کند. شما باید ابتدا بفهمید دکتر روانشناس مورد نظر شما حوزه تخصصش چیست. آیا در زمینه بزرگسال فعالیت می کند یا کودک؟ آیا در زمینه اختلال بالینی مانند اضطراب، افسردگی، فوبیا و…کار می کند یا در زمینه تحصیلی؟ دکتر روانشناس لزوما در همه زمینه های روانی فعالیت نمی کند بنابراین بهتر است از حوزه فعالیت یک دکتر روانشناس پیش از مراجعه آگاه شویم. دکتر روانشناس خوب مورد نظر ما ممکن است حتی در زمینه بیماری ها نیز تخصصی کار کند و همه اختلالات روانی را نپذیرد. بطور مثال آیا دکتر روانشناس خوب مورد نظر ما در زمینه درمان وسواس فعالیت می کند؟ آیا درزمینه درمان پانیک فعالیت می کند؟ آیا در زمینه ترک اعتیاد به پورنوگرافی تخصص دارد؟ آیا در زمینه مشکلات ارتباطی فعالیت می کند؟ نکته بعدی که باید بدانیم آن است که دکتر روانشناس کسی است که پس از اتمام فوق لیسانس روانشناسی در مقطع دکترای روانشناسی تحصیل کرده است. اما روانپزشک پس ازآنکه پزشکی عمومی خود را تمام کرد در زمینه روانپزشکی تخصص می گیرد. دکتر روانپزشک دارو تجویز می کند و درمان اختلالات روانی توسط او با دارو انجام می شود ولکن دکتر روانشناس با گفتگو با بیمار به مشکلات ذهنی، احساسی و رفتاری او پی برده و سعی در اصلاح آن می کند. روانشناس دارو تجویز نمی کند و در صورت لزوم بیمار را به یک روانپزشک جهت دریافت دارو ارجاع می دهد. دکتر روانشناس خوب در کار رواندرمانی تبحر دارد. او علاوه بر دانش باید از ویژگی های اخلاقی مانند صداقت، رازداری، وفاداری در عهد نیز برخوردار باشد. یک دکتر روانشناس با دانش ولی فاقد اخلاقیات و غیر متعهد بشدت می تواند به بیمار آسیب برساند. صمیمی شدن با بیمار نشانه یک دکتر روانشناس خوب نیست زیرا دکتر روانشناس باید همواره آگاه باشد که باید فاصله عاطفی خود با بیمار را حفظ کند زیرا در غیر اینصورت موجب آسیب به بیمار خواهد شد. او باید در شروع درمان اهداف درمانی و شیوه درمان خود را مشخص کند زیرا در غیر اینصورت پریشانی ذهن بیمار او را به جهات مختلف می کشاند و در نتیجه جلسات درمان بیشتر به جلسه درد و دل شبیه می شود.